Bir arkadaşım var, uzun zaman evvel netten tanışmıştık onunla.
Tüm derdimi, sıkıntımı ve saçmalayışlarımı anlattım ona. Tıpkı bu blogta anlattığım gibi. Gerçi buradakiler ona anlattıklarımın onda biri...
Onu tanımadığım içindi belki bu kadar rahat oluşum ya da onun beni tanımayışındandı...
O görmedi yanağımdan süzülen damlaları ama biliyordum görmese de, dokunmasa da avcundaydı göz yaşlarım.
Beni mutlu etmeye çalışıyordu; kendi dertlerini atıp bir kenara.. Gülmem için çabalıyordu. Sevdiğim resimleri gönderiyordu sırf gülümseyeyim diye... Çevremdekiler ağlatırken beni o güldürmek için çaba sarfediyordu. Belki de uzaklarda olduğu içindi, öyle ya göz görmeyince gönül katlanır derler...
Bana katlanan, beni dinleyen, gülümsememi isteyen bu sanal dostum, kankam için gülümsüyorum bugün.
Ne o? İnandırıcı gelmedi mi?!
2 yorum:
Yehuu gülümsedi :D hep gülümse dostum gülmek sana yakışıyo ;)
:)
Yorum Gönder